Marius is al een paar uur wakker en probeert zo weinig mogelijk te denken aan wat hij achterliet en waar hij naartoe reist. Hij probeert zoveel mogelijk te genieten van de reis en van de frisse lucht waarin de groep is terechtgekomen. Ook al is het lente, toch voelt Marius de invloed van het Hoge Noorden op de omgeving waar de groep vogels zich nu bevindt.

Plots ziet Marius een schittering in de verte, ongetwijfeld een weerkaatsing van de zon, die nu schuin achter hen staat, op een voorwerp voor hen. Niet veel later ziet Marius dat het om een paar zeevogels gaat die met grote snelheid recht op hen afvliegen. Het blijken twee noordse sternen te zijn. Terwijl Marius met verwondering de dieren bekijkt – die zijn immers naar zijn inziens wel heel vroeg terug van hun wintergebieden – maken ze een wijde bocht en komen naast de leider van de brandganzen vliegen. Marius ziet dat de vogels een kort gesprek voeren, maar hij kan niet horen wat er gezegd wordt. Hij heeft uiteraard door dat het bezoek te maken heeft met zijn aanwezigheid. Na een paar minuten laten de sternen zich afzakken tot ze naast Oliver vliegen.

Marius ziet dat het twee prachtige jonge mannelijke vogels zijn. Ze zien er statig uit en hun scherpe snavels glimmen in de zon. De achterste vogel neemt het spreekwoordelijke woord: “Dag gezant Marius, we heten U in naam van Koning Alaric welkom in het Hoge Noorden. Zoals u weet nadert U de grens met de Noordelijke en Koninklijke Kabouter-Gouw. U bent mooi op tijd, de Koninklijke Raad start pas binnen 4 weken. We hebben net aan de leider van deze groep laten weten dat zijn opdracht er nog niet opzit. De route die je normaal zou volgen is komen te vervallen. Je zal aan het Hof wel horen hoe dat komt. De ganzen vliegen nog een paar uur door en zullen dan een rustpauze inlassen. Je zal nog even moeten teren op je reisrantsoen, maar je zal je proviand wel kunnen aanvullen op de plek waar ze gaan rusten!”, stelt de vogel hem tenslotte gerust. Marius bedankt de sternen voor hun boodschap en wenst ze een behouden terugtocht. Zijn groet wordt beantwoord met een korte, maar kordate knik.

Onmiddellijk gaan de vogels een stuk sneller vliegen, zetten een duikvlucht in en verdwijnen al snel uit het zicht. Ondertussen maken de ganzen een langzame maar statige bocht naar het noorden. Terwijl ze dit doen kijkt Marius naar achter en ziet hoe de dieren in een mooie V-formatie dit maneuver maken. De gans achter Oliver geeft Marius een knipoog en tot zijn verrassing iets wat op een grijns lijkt.