Marius voelt plots aan dat Oliver een merkbare bocht maakt. Hij trekt zijn kaboutermuts even naar omhoog en werpt een blik naar beneden. De ganzen hebben eerst enkele uren naar het noorden gevlogen, maar volgen nu een meer noordoostelijke koers. Ze doen dit om zo snel en zo lang mogelijk boven water te vliegen, wat om verschillende redenen veiliger is. Enkele tientallen meter onder Marius bevindt zich de Waddenzee. Ook al is er bij deze maanstand nog niet bijster veel licht, toch kan hij met zijn scherpe blik duidelijk het silhouet van een van de eilanden aan zijn linkerzijde zien, terwijl hij aan zijn rechterzijde onmiskenbaar de lichtjes op het vasteland waarneemt.

Terwijl Marius in de diepte tuurt, komen de grijze gedachten van de voorbije uren weer naar boven. Hij denkt aan de laatste weken die hij doorbracht in zijn vertrouwde thuisstad Gent. Zal hij die ooit nog terugzien, en, belangrijker nog, zal hij zijn broer Bertus en diens gezin ooit nog terugzien?

Marius had de voorbije weken een innerlijke strijd gevoerd, twijfelend of hij zijn broer Bertus op de hoogte zou brengen van zijn gedurfde plan. Het had hem lang beziggehouden, en alle mogelijke scenario’s waren de revue gepasseerd. Het was een beslissing die hij niet lichtzinnig wilde nemen, want de band met zijn broer was sterk en onvervangbaar. Maar uiteindelijk had Marius besloten om zijn plannen voor zichzelf te houden: hoe minder kabouters er van af wisten, hoe beter. En, had hij geredeneerd, in het geval van zijn broer zou het delen van zijn plannen wellicht tot onnodige bezorgdheid leiden.

Maar nu, terwijl de twijfel langzaam weer komt opzetten, begint Marius te piekeren over zijn keuze. Was het wel verstandig geweest om zijn broer in het ongewisse te laten? Misschien had Bertus waardevol advies kunnen geven of zelfs kunnen helpen bij de uitvoering van zijn plannen. Marius voelt een knagend gevoel van spijt en vraagt zich af of hij deze beslissing ooit zal betreuren.

De grijze gedachten dansen als schaduwen door zijn geest terwijl de ganzen onvermoeibaar hun koers vervolgen. Marius blijft in stilte peinzen over zijn beslissing en de mogelijke consequenties ervan. Hij hoopt op een moment van helderheid, een inzicht dat zijn twijfels zal verdrijven en zijn gemoedsrust zal herstellen.